بهمن فرزانه، مترجم و نویسنده معاصر ایرانی در سال 1317 به دنیا آمد. او که به چندین زبان زنده دنیا تسط داشت با ترجمه های خود نویسندگان مطرح جهان را به مردم ایران معرفی کرد.
بهمن فرزانه در سال 1317 به دنیا آمد. او از دوران کودکی به مطالعه علاقه مند بود و کتاب های زیادی می خواند. فرزانه علاوه بر علاقه به ادبیات به هنر نیز علاقه مند بود. از این رو رشته معماری را برای تحصیل در دانشگاه انتخاب کرد، اما آن را نیمه کاره رها مرد و مدرسه مترجمی سازمان ملل رفت. او سال ها از عمر خود را صرف ترجمه آثار فاخر کرد. فرزانه در سال 1338 برای ادامه تحصیل به ایتالیا رفت و بیشتر عمر خود را در شهرهای رم و فلورانس سپری کرد و در سال 1392 چند ماه یش از مرگ به ایران بازگشت. او به دلیل سال ها زندگی در ایتالیا، فارسی را کمی سخت صحبت می کرد.
بهمن فرزانه به زبان های انگلیسی، ایتالیایی، فرانسوی و اسپانیایی تسلط داشت و در طول سال های فعالیت خود بیش از 50 کتاب به فارسی ترجمه کرد. او اولین کتاب خود را در سن 26 سالگی به نام پرنده شیرین جوانی از تنسی ویلیامز، نویسنده مشهور آمریکایی ترجمه کرد و پس از آن مدتی به همکاری با شرکت های فیلم سازی ایتالیا پرداخت و فیلمنامه ای نوشت که این فیلمنامه به تولید فیلم نیز منجر شد.
بهمن فرزانه آثار زیادی از نویسندگان مطرح جهان ترجمه کرد و باعث شد مردم ایران با بسیاری از کتاب های مهم جهان آشنا شوند و امکان مطالعه آن ها را داشته باشند. اغلب مردم ایران او را برای ترجمه هایش می شناسند اما فرزانه همچنین به نویسندگی مشغول بود و در این سال ها چندین رمان و داستان فارسی نیز نوشت. مجموعه داستان سوزن های گمشده و دو رمان چرکنویس و سرباز دل به فارسی چاپ شده است.
یکی از مطرح ترین کتاب هایی که فرزانه ترجمه کرده است کتاب صد سال تنهایی اثر گابریل گارسیا مارکز است که برای اولین بار در سال 1967 منتشر شد و نسخه فارسی آن 6 سال بعد در سال 1353 شمسی به دست مردم ایران رسید. رمان صد سال تنهایی که با سبک رئالیسم جادویی نوشته شده است یکی از اثرگذارترین آثار بر فضای ادبیات جهان است.
فرزانه درباره معیار خود برای انتخاب کتاب ها گفته بود که رمان ها را با حوصله و دقت می خواند و قبل از انتخاب در مورد آن ها تحقیق می کند. اگر رمانی سرسری انتخاب شود ترجمه آن نیز سرسری انجام می شود و در نتیجه به فروش خوبی دست پیدا نمی کند. برای مثال او میلان کوندرا و ماریو بارگاس یوسا را نویسنده های خوبی نمی دانست و علاقه ای به ترجمه آثار آن ها نداشت.
بهمن فرزانه داستان های خود و سایر آثار فارسی را به ایتالیایی و یا سایر زبان ها ترجمه نمی کرد زیرا معتقد بود ادبیات ایران مملو از صدا است و چندان ترجمه پذیر نیست. همچنین او در کتاب چرکنویس خود از اشعار و رباعیات خیام به وفور استفاده کرده است و می گوید که این اشعار اغلب قابل ترجمه نیستند.
بهمن فرزانه با نویسندگان مشهوری همچون تنسی ویلیامز، کارسون مک کالز، ترومن کاپوتی و ایتالو کالوینو در ارتباط بود اما هیچگاه اثری از کالوینو ترجمه نکرد. او همچنین رابطه خوبی با فدریکو فلینی، کارگردان مشهور ایتالیایی داشت.
بهمن فرزانه پس از 50 سال اقامت در ایتالیا در اردیبهشت ماه سال 1392 به ایران بازگشت تا در وطن خود زندگی کند اما متاسفانه در 17 بهمن ماه همان سال از دنیا رفت و با بدرقه اعضای خانواده و تعدادی از اهل ادب به خاک سپرده شد.
از برجسته ترین آثار این مترجم می توان به کتاب های عشق در زمان وبا اثر گابریل گارسیا مارکز، دیر یا زود، دفترچه ممنوعه و از طرف او اثر آلبا دسس پدس، بر لبه پرتگاه و کبوترها و بازها اثر گراتزیا کوزیما دلدا و تعداد دیگری از آثار نویسندگان برجسته جهان نام برد. او همچون پلی بین ادبیات جهان با ایرانیان بود.