صادق هدایت (۱۲۸۱-۱۳۳۰) نویسنده، مترجم و روشنفکر برجسته ایرانی بود که نقش مهمی در تحول ادبیات مدرن فارسی داشت. او با آثارش، بهویژه بوف کور، به یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان قرن بیستم ایران تبدیل شد. سبک نوشتاری هدایت ترکیبی از رئالیسم، سوررئالیسم و اگزیستانسیالیسم است و اغلب به بررسی دغدغههای فلسفی، روانی و اجتماعی میپردازد.
هدایت در خانوادهای اشرافی در تهران متولد شد و تحصیلاتش را در دارالفنون و سپس در خارج از کشور ادامه داد. او مدتی در بلژیک و فرانسه تحصیل کرد اما تحصیلات دانشگاهی را نیمهکاره رها کرد و بهجای آن به مطالعه گسترده در زمینههای مختلف، از جمله ادبیات، فلسفه و فرهنگ عامه ایران پرداخت. در همین دوران بود که تحت تأثیر نویسندگانی مانند فرانتس کافکا، آنتوان چخوف و ادگار آلن پو قرار گرفت.
بوف کور مهمترین و مشهورترین اثر او، رمانی سوررئالیستی و فلسفی است که نخستین بار در هند منتشر شد. این کتاب با فضای وهمآلود، روایت غیرخطی و مضامین عمیق درباره تنهایی، مرگ، سرنوشت و سرکوب، توجه بسیاری را به خود جلب کرد. هدایت در این اثر به بحرانهای روانی شخصیت اصلی میپردازد و نوعی از اضطراب اگزیستانسیالیستی را به تصویر میکشد که در ادبیات فارسی کمنظیر است.
علاوه بر بوف کور، هدایت آثار دیگری نیز دارد، از جمله سه قطره خون، زنده به گور و سگ ولگرد، که در آنها نیز به مفاهیمی چون بیگانگی، پوچی و ناامیدی پرداخته است. او همچنین در زمینه پژوهشهای ادبی و فولکلور نیز فعال بود و آثاری مانند نیرنگستان و ترجمههایی از نویسندگان برجسته غربی از خود به جا گذاشت.
با وجود نبوغ ادبی، هدایت زندگیای پر از تنهایی و افسردگی داشت. سرانجام در سال ۱۳۳۰، در پاریس به زندگی خود پایان داد. خودکشی او بازتابی از همان تلخی و سرخوردگیای بود که در آثارش به چشم میخورد. با این حال، تأثیر او بر ادبیات فارسی بیبدیل است و همچنان یکی از مهمترین نویسندگان ایرانی محسوب میشود که نسلهای مختلف از نوشتههایش الهام گرفتهاند.