گابریل خوزه گارسیا مارکز نویسنده کلمبیایی در سال 1927 به دنیا آمد. او همچنین به روزنامه نگاری و فعالیت های سیاسی نیز مشغول بود.
مارکز کودکی خود را در کنار پدربزرگ و مادربزرگ خود گذراند و در یکی از مدرسه های پایتخت کلمبیا به تحصیل پرداخت و از سن کم به نوشتن علاقه مند شد. او از دولت بورسیه تحصیلی دریافت کرد و به بوگاتا رفت. او همزمان مشغول به کار در یک روزنامه آزادیخواه شد و سپس برای ادامه تحصیل در رشته حقوق به دانشگاه ملی کلمبیا رفت. در حین تحصیل در این رشته متوجه علاقه دید خود به نویسنده شد. اما به دلیل خشنودی پدر به تحصیل در رشته حقوق ادامه داد.
پس از مدتی مشغول به خبرنگاری برای روزنامه ال یونیورسال شد و تحصیلات خود در رشته حقوق را نیمه کاره رها کرد اما توانست از دانشگاه های کلمبیا و نیویورک مدرک افتخاری نویسندگی دریافت کند.
مارکز گرایشات سوسیالیتی داشت و چپ گرا بود و به دلیل دفاع از حکومت کوبا تا چندین سال حق ورود به آمریکا را نداشت. او دانش سیاسی بالایی داشت و در بحث های تند شرکت می کرد.
او اولین داستان خود را در سال 1947 در روزنامه چاپ کرد اما پس از هفت سال اولین کتاب خود را در سن 23 سالگی و با الهام از ویلیام فاکنر نوشت. این کتاب بازخوردهای مثبتی از طرف منتقدان داشت. مارکز از پیشگامان سبک رئالیسم جادویی است و یکی از مشهورترین و موثرترین رمان های قرن بیستم یعنی صد سال تنهایی را در این سبک نوشته است.
مارکز در طول عمر خود کتاب های زیادی از جمله عشق در سال های وبا و پاییز پدر سالار را نوشته است و در سال 1982 موفق به کسب مهمترین جایزه ادبی یعنی نوبل شد.
او پس از تحمل 12 سال سرطان در سال 2014 درگذشت.