چاپ کتاب

1. داستان کوتاه:

داستان کوتاه یک روایت تقریبا کوتاه است که دارای تعدادی شخصیت می باشد. این شخصیت ها در صحنه ای منفرد باهم مشارکت می کنند و سعی می کنند قسمتی از یک زندگی واقعی یا خیالی را پیش برند. داستان کوتاه کمتر از ده هزار کلمه دارد و برعکس رمان که می تواند اثرات زیادی بر خواننده بگذارد، یک تاثیر واحد را القا می کند. اما به این معنی نیست که داستان کوتاه گونه فشرده و کوتاه شده رمان است زیرا ساختارهای متفاوتی دارند. داستان های کوتاه اغلب یک رویداد بزرگ دارند که در مرکز داستان قرار می گیرد و حوادث دیگر برای تکمیل و پیشبرد آن اتفاق می افتند. همچنین یک قهرمان و یا شخصیت اصلی دارد و سایر شخصیت ها برای پیشبرد همان رویداد بزرگ در داستان نقش دارند.

پیشینه داستان کوتاه به سال 1300 برمی گردد، یعنی زمانی که جمالزاده مجموعه داستان یکی بود یکی نبود را به چاپ رساند. پس از آن صادق هدایت با نوشتن داستان های کوتاه مسیر داستان نویسی را به راه درست خود هدایت کرد.

2. داستان بلند:

داستان های بلند ویژگی های رمان و داستان کوتاه را در خود دارند. در این نوع داستان شخصیت های فرعی هستند که خواننده را به سمت شخصیت های اصلی هدایت می کنند و در طول داستان در کنار آن ها حرکت می کنند. تعداد صفحات داستان های بلند تقریبا نصف رمان، یعنی حدود پنجاه صفحه است. این داستان ها یک ماجرا دارند و ممکن است طولانی شدن آن ها باعث بی حوصلگی خواننده شود. با توجه به این موضوع و اینکه ایجاز در این داستان ها پررنگ نیست، نوشتن داستان بلند از رمان آسان تر است.

از داستان نویسان بلند می توان به تولستوی، همینگوی و صادق هایت اشاره کرد.

3. رمان:

این اصطلاح از زبان فرانسه وارد زبان فارسی شده است و یک قالب ادبی مدرن به حساب می آید. رمان ها روایت های تقریبا طولانی هستند که شامل چند شخصیت و داستان هستند. رمان ها در برگیرنده عناصر مشخصی همچون صحنه، پیرنگ، شخصیت و درونمایه هستند و تعداد صفحات مشخصی برای آن ها در نظر گرفته نشده است. سروانتس با نوشتن دون کیشوت در دهه 17 میلادی باعث تولد رمان شد.

رمان در ایران ابتدا به صورت تقلیدی از رمان های غربی باب شده بود اما ظهور حقیقی آن توسط دهخدا و جمالزاده رخ داد و از بهترین رمان های ایرانی می توان به مدیر مدرسه اثر جلال آل احمد و سووشون اثر سیمین دانشور اشاره کرد.