عباس معروفی (۱۳۳۶–۱۴۰۱) نویسنده، روزنامهنگار و ناشر ایرانی بود که با آثار تأثیرگذارش در ادبیات معاصر ایران شناخته میشود. معروفی در تهران متولد شد و در دانشگاه تهران به تحصیل در رشته ادبیات دراماتیک پرداخت. او علاوه بر نویسندگی، به فعالیتهای فرهنگی و روزنامهنگاری نیز مشغول بود و سردبیری نشریه گردون را بر عهده داشت که بعداً به دلیل محتوای انتقادیاش توقیف شد.
معروفی بیش از هر چیز بهخاطر رمان سمفونی مردگان شهرت دارد. این رمان، که از مهمترین آثار ادبیات معاصر ایران بهشمار میرود، داستانی پر از نمادگرایی و روانشناسی عمیق است که به نقد جامعه سنتی و سرکوب فردیت در آن میپردازد. روایت داستان از چند زاویه دید بیان شده و سبک خاص نویسنده در آن نمایان است. دیگر آثار مهم او شامل سال بلوا، ذوبشده، پیکر فرهاد و نام تمام مردگان یحیاست میشود.
به دلیل فشارهای سیاسی، معروفی در دهه ۷۰ ناچار به ترک ایران شد و در آلمان ساکن شد. او در برلین انتشارات و کتابفروشی خانهی هنر و ادبیات هدایت را تأسیس کرد که به محلی برای نویسندگان و روشنفکران ایرانی در تبعید تبدیل شد. تبعید اما مانع از فعالیتهای ادبی او نشد و او همچنان به نوشتن و انتشار آثارش ادامه داد.
سبک نوشتاری معروفی ترکیبی از رئالیسم و نثر شاعرانه است که در آن از ساختارهای متنوع روایی بهره میبرد. او در آثارش به سرنوشت افراد در برابر سرکوب اجتماعی و سیاسی میپردازد و شخصیتهایش اغلب در چالش با سنتها و تقدیر محتوم دستوپنجه نرم میکنند.
در سالهای پایانی عمر، عباس معروفی با بیماری سرطان مبارزه کرد و در سال ۱۴۰۱ درگذشت. بااینحال، میراث ادبی او همچنان زنده است و آثارش جزو ماندگارترین نوشتههای ادبیات معاصر فارسی محسوب میشوند.