حسن مقدم

حسن مقدم (۱۲۷۷-۱۳۰۴) نمایش‌نامه‌نویس ایرانی بود. وی به روایتی در بهمن ۱۲۷۶ و به روایتی دیگر در بهمن ۱۲۷۷ در تهران به دنیا آمد و در آبان یا آذر ۱۳۰۴ در سن ۲۷ سالگی بر اثر مرض سل در آسایشگاه لیزن درگذشت.

وی نخستین داستان خود را به سال ۱۲۹۵ در استانبول منتشر کرد. عنوان داستان هندوانه بود و در گونه فکاهی نوشته شده‌بود. مجامع ادبی از این کتاب استقبال فراوانی کردند. از دیگر آثار مقدم می‌توان به نرگس، زن حاجی‌آقا، شاهزاده خانم تاجی و حکایت اشاره کرد. عمده شهرت مقدم البته بابت نمایش‌نامه‌های وی از جمله جعفرخان از فرنگ آمده و ایرانی بازی است.

فعالیت روزنامه‌نگاری

حسن مقدم در سال ۱۹۲۱ در استانبول به همراه ابوالقاسم لاهوتی مجله‌ای به نام پارس را منتشر می‌کردند. مجلۀ پارس دارای دو بخش فارسی و فرانسوی بود که سردبیری بخش فارسی را لاهوتی و سردبیری بخش فرانسوی را مقدم بر عهده داشتند.

خداحافظی با دنیای نمایش

هیچ کدام از افرادی که او را می شناختند، تصور نمی‌کردند، او در جوانی با دنیای ادبیات و هنر با آن همه استعداد و درخشش وداع کند. او پا به آرمگاه توتان خامون در مصر گذاشت و این سرآغاز بیماری سل و سرانجام مرگش شد. خودش درباره این برهه از زندگی‌اش می نویسد: "تقریبا همه پزشکان گفته‌اند، ۶ ماه تا یک سال دیگر زنده‌ام، ولی می‌دانم که مرگ من قبل از این مدت خواهد بود و چقدر متاسفم که کارهای مهم و رمان‌ها و نمایشنامه‌هایی را که طرح‌ریزی کرده‌ام ننوشته و انتشار نداده‌ام، چه امیدها و آرزوهایی را باید به خاک سرد بسپارم."

این در حالی بود که پزشکان قاهره پس از انجام معالجات فراوان بر روی او، سرانجام نسبت به بهبودی‌اش قطع امید کرده و به او هشدار دادند که برای درمان و مداوای نهایی هر چه زودتر به سوییس یا کانادا برود. او نیز در نوامبر ۱۹۲۴ به سوییس رفت و در آسایشگاه مسلولین لیزن بستری شد با این امید که شاید بر سل غلبه کند؛ اما او سرانجام در نوامبر ۱۹۲۵ در آسایشگاه لیزن چشم از جهان فروبست. او را در آرامگاهی در سوییس به خاک سپردند.