معرف کتاب کینکاس بوربا

کتاب کینکاس بوربا اثر دیگری از ماشادو د آسیس نویسنده برزیلی است که در سال ۱۹۰۸ درگذشت. کتاب کینکاس بوربا دومین کتاب از سه‌گانه معروف این نویسنده است و می‌توان آن را دنباله کتاب خاطرات پس از مرگ دانست. (بنابراین برای مطالعه این کتاب بهتر است در ابتدا کتاب خاطرات پس از مرگ یا دست‌کم قسمت‌هایی از آن را خوانده باشید.) کتاب سوم این سه‌گانه نیز دن کاسمورو نام دارد که آن هم توسط عبدالله کوثری ترجمه و از سوی نشر نی روانه بازار شده است.

ماشادو د آسیس

ماشادو د آسیس را بزرگ‌ترین نویسنده در ادبیات برزیل می‌دانند هرچند در طول حیاتش چندان که باید معروف نشد. او در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد و خیلی زود قلم به دست گرفت و کتاب‌های زیادی از خود به جا گذاشت. ماشادو از سال که ۱۸۹۷ که فرهنگستان برزیل تاسیس شد تا زمان مرگش ریاست این موسسه را بر عهده داشت.

مطالعه این کتاب برای چه کسانی توسیه میشود؟

اما رمان کینکاس بوربا برای کسانی نوشته شده که «رسم و راه خواندن را می‌دانند» کسانی که به دنبال چیزهای «واقع‌نما» نیستند، بلکه خواهان محبت و حیرت ذهن، آزادی تخیل، غافلگیری و خنده‌ای هستند که از انگیزش‌های ناخودآگاه مایه می‌گیرد.

بخشی از کتاب

اصلاً چیزی به اسم مرگ وجود ندارد. تلاقی دو گستره یا گسترش دو قالب، ممکن است به سرکوب یکی از آن‌ها منجر شود، اما اگر دقیق‌تر بگوییم، چیزی به اسم مرگ وجود ندارد. هرچه هست حیات است، چون سرکوب یکی شرط لازم برای بقای دیگری است و انهدام گزندی به آن اصل عام مشترک نمی‌رساند. همین نکته ما را به خصلت صیانت‌کننده و سودمند جنگ می‌رساند. یک مزرعه‌ی سیب‌زمینی را در نظر بگیر با دو قبیله‌ی متخاصم. سیب‌زمینی فقط به مقداری است که یک قبیله را سیر کند و این‌ها وقتی سیر شدند می‌توانند از کوه بالا بروند و خودشان را به دامنه‌ی آن طرفی برسانند که سیب‌زمینی فراوان است. اما اگر این دو قبیله با صلح و صفا سیب‌زمینی این مزرعه را بین خودشان تقسیم کنند به هیچ‌کدامشان غذای کافی نمی‌رسد و آخر سر از گرسنگی می‌میرند. در این حالت، صلح انهدام است و جنگ صیانت. یکی از قبیله‌ها آن یکی را نابود می‌کند و غنیمت را برمی‌دارد. این‌که مردم بعد از پیروزی شادی می‌کنند و سرود می‌خوانند و غرامت می‌گیرند و از این‌جور کارها می‌کنند، به همین خاطر است. اگر ماهیت جنگ غیر از این بود، این‌جور تظاهرات پیش نمی‌آمد، چون انسان فقط چیزهایی را دوست دارد و براشان جشن می‌گیرد که به او لذتی می‌بخشند و سودی می‌رسانند، و کاملاً منطقی است که هیچکس کاری را که اسباب نابودی‌اش بشود تقدیس نمی‌کند. سهم مغلوب نفرت یا ترحم، سهم فاتح، سیب‌زمینی.