کودکی و نوجوانی سیمین دانشور

سیمین دانشور در اردیبهشت ماه سال 1300 در شیراز متولد شد. پدر او دکتر محمدعلی دانشور بود. مردی ادیب که در آن زمان عضو گروه حافظیون بود و شب های جمعه بر سر مزار حافظ می رفت تا یاد او را زنده نگه دارد. مادرش قمرالسلطنه حکمت نام داشت. بانوی شاعر و هنرمند که به فرزندان خود نقاشی یاد می داد. او مدتی نیز مدیر هنرستان دخترانه هنرهای شیراز بود. سیمین سه برادر و دو خواهر داشت و در خانواده ای هنرمند پرورش یافت و از همان کودکی با ادبیات و هنر آشنا شد.

سیمین دانشور تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مدرسه انگلیسی مهرآئین گذراند و سپس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد. او در سال 1320 زمانی که 20 سال داشت موفق به اخذ مدرک فوق لیسانس شد و در همان سال پدر خود را از دست داد. اگرچه پدر و مادر درآمد کافی داشتند اما او از همان دوران مشغول به کار شد. از جمله کارهایی که دانشور به آن ها مشغول بود معاونت اداره تبلیغات خارجی، مقاله نویسی برای روزنامه ایران با نام مستعار شیرازی بی نام و کار در رادیو تهران بود.

ورود به عرصه نویسندگی و آشنایی با جلال

سیمین دانشور که مدرک دکترای خود را در سال 1328 اخذ کرد در سال 1327 توانست اولین مجموعه داستان های کوتاه خود را تحت عنوان آتش خاموش منتشر کند. تعدادی از داستان های این مجموعه 16 قسمتی پیش از این در روزنامه کیهان، مجله بانو و امید چاپ شده بود. او آتش خاموش را در 22 سالگی نوشته و در 27 سالگی به چاپ رساند. او این داستان را به صادق هدایت نشان داده و از هدایت راهنمایی خواسته بود اما هدایت معتقد بود اگر به نویسنده ای بگویی چطور بنویس و چطور ننویس آن نویسنده دیگر خودش نخواهد بود. البته دانشور علاقه چندانی به این داستان نداشت و معتقد بود که بنا به اقتضای سنش آن را بسیار رمانتیک نوشته است. از این رو هیچوقت اجازه چاپ مجدد این اثر را نداد.

دانشور به عنوان اولین زن ایرانی که داستان نویسی را به صورت جدی و حرفه ای آغاز کرد شناخته می شود. او در دوره ای داستان نویسی را آغاز کرد که حضور زن به عنوان یک نویسنده چندان مرسوم نبود.

سیمین دانشور پس از انتشار اولین مجموعه داستان خود و در مسیر بازگشت از شیراز به تهران در اتوبوس با جلال آل احمد آشنا شد. آل احمد نیز از نویسندگان بنام همان دوره بود. این پس از دو سال آشنایی و با وجود مخالفت هایی از سوی خانواده آل احمد در سال 1329 با یکدیگر ازدواج کردند.

فعالیت ها و آثار سیمین دانشور

دانشور در سال 1331 با استفاده از بورس تحصیلی فولبریت به آمریکا رفت و به مدت دو سال در رشته زیبایی شناسی در دانشگاه استنفورد مشغول به تحصیل شد و نزد والاس استنگر و فیل پریک داستان نویسی و نمایش نامه نویسی آموخت. او در این مدت تعدادی داستان کوتاه در مجله ادبی پاسفیک اسیکتاتور نیز منتشر کرد. پس از بازگشت از آمریکا کتاب شهری چون بهشت را نوشت که ده قدم از آثار پیشین او جلوتر بود.

سیمین دانشور مهمترین اثر خود یعنی رمان سووشون را در سال 1348 نگارش کرد پیش ار فوت همسرش منتشر کرد. او در آثار خود اغلب به مشکل هویت و جایگاه زن ایرانی و تلاش زنان برای خودیابی می پرداخت.

رمان جزیره سرگردانی که در سال 1372 منتشر شد، از آخرین داستان های منتشر شده از این بانوی نویسنده است که داستان آن حول محور انقلاب اسلامی می باشد. این کتاب در تیراژ بالایی به چاپ رسید و مورد توجه خوانندگان و منتقدان قرار گرفت.

سیمین دانشور 18 اسفند ماه 1390 پس از یک دوره بیماری آنفلوآنزا در سن 90 سالگی در خانه اش در تهران از دنیا رفت.