میلان کوندرا از نویسندگان مشهور اهل چک در سال 1929 به دنیا آمد. او از سال 1975 که به فرانسه تبعید شد خود را یک نویسنده فرانسوی می داند و آثار خود را با زبان فرانسه می نویسد. کوندرا چندین بار نامزد دریافت جایزه نوبل شده است اما تا کنون موفق به دریافت این جایزه نبوده است.
میلان کوندرا در خانواده ای متوسط بزرگ شد. پدر او پیانیست بود و به همین واسطه کوندرا از کودکی به موسیقی و شعر علاقه مند بود و سرودن شعر را از 14 سالگی آغاز کرد. او در 17 سالگی وارد حزب کمونیست شد. در نوزده سالگی به دانشگاه چارلز رفت و مشغول تحصیل در رشته ادبیات و زیبایی شناسی شد و پس از مدتی به دانشکده فیلم رفت. در سال 1950 از حزب کمونیست اخراج شد و تا شش سال به او اجازه ندادند وارد حزب شود.
تا زمانی که او در چک زندگی می کرد اطلاعاتی از او منتشر می شد اما پس از ورود به فرانسه و کسب شهرت جهانی اطلاعات چندانی از خود در اختیار مطبوعات قرار نمی دهد. او ترجیح می دهد که پشت آثار خود پنهان شود.
میلان کوندرا اولین مجموعه شعر خود با نام انسان، بوستان پهناور را در سال 1955 چاپ کرد و سپس در سال 1957 مجموعه شعری با نام تک گویی منتشر کرد و از آن به بعد شعر را کنار گذاشت. از سال 1958 به مدت ده سال، ده داستان به نام عشق خنده دار نوشت.
در سال 1960 به تدریس ادبیات مشغول شد و یک سال پس از آن نمایشنامه مالکان کلیدها را منتشر کرد و هفت سال بعد یعنی در سال 1967 اولین رمان خود با نام شوخی را چاپ کرد. میلان کوندرا در اوایل همین سال یک سخنرانی معروف در مورد آزادی بیشتر برای نویسندگان نیز انجام داد.
نام میلان کوندرا را در سال 1968 در لیست سیاه قرار دادند و انتشار کتاب های وی را ممنوع کرده و او را از کار اخراج کردند. کوندرا چند سال مخارج خود را از طریق نوشتن طالع بینی تامین می کرد. این طالع بینی ها بعدها شهرت فراوانی کسب کردند. او در سال 1975 به فرانسه تبعید شد و در همان سال کتاب خنده و فراموشی را نوشت. او در این کتاب به زندگی خود اشاره کرده است.
کوندرا در سال 1984 مشهورترین کتاب خود یعنی بار هستی را منتشر کرد. این رمان که با نام سبک تحمل ناپذیر هستی نیز شناخته شده است شهرت زیادی برای کوندرا به ارمغان آورد.