چاپ در آسیا

چاپ در آسیا اغلب به صورت باسمه ای بود و به وسیله لوح های چوبی و فلزی انجام می شد. هدف از این چاپ بیشتر تکثیر تصاویر و متون مقدس بود و رواج علم چندان اهمیت نداشت. از این رو اختراع حروف متحرک نیز مربوط به چینیان می باشد. این حروف برای نخستین بار در دوره چینگ لی، توسط فردی به نام پی شنگ ساخته شد. اما تهیه چندین هزار نشانه و استفاده از آن ها بسیار دشوار بود و این دشواری مانع از رواج این روش شد.

مسلمان ها چندین سال قبل از اختراع دستگاه چاپ گوتنبرگ با صنعت چاپ آشنا شده و به شیوه چینی ها به چاپ کتاب پرداختند. چندین سند در مصر کشف شده است که نشان می دهد این اسناد متعلق به سال های 278 تا 751 می باشد و نشان دهنده این است که مصریان در آن  دوره برای چاپ از قالب های چوبی استفاده می کرده و متون خود را بر روی کاغذ، پارچه چاپ و پوست تکثیر می کرده اند. مسلمانان در این دوره بسیار در خوشنویسی و کتاب آرایی پیشرفت کردند و کتاب ساده بسیار کم در بازارهای اسلامی یافت می شد.

دستگاه چاپ گوتنبرگ

بزرگترین تحول صنعت چاپ در زمان گوتنبرگ اتفاق افتاد. او در سال های 1436 تا 1444 قالب حروف را اختراع کرد و با استفاده از حروف فلزی متحرک روش چاپ نوین را به وجود آورد. کمی بعد از اختراع گوتنبرگ، قالب سربی برای زبان های شرقی نیز تولید شد. تهیه این حروف هزینه بالایی داشت اما کلیساها به دلیل تبلیغات مذهبی خود حاضر به پرداخت این هزینه بودند.

اولین کتاب علمی به زبان عربی در سال 1584 چاپ شد اما در مقایسه با سایر کتاب های مسلمانان طرفدار چندانی نداشت. برای مثال کتاب قانون ابن سینا نیز طرفدار چندانی نداشت و مسلمانان علاقه ای به خرید آن نداشتند.

چاپ لیتوگرافی و افست

پس از گذشت چند سده و در سال 1796، زنه فلدر که یک نمایشنامه نویس آلمانی بود به صورت تصادفی به روش چاپ سنگی یا همان چاپ لیتوگرافی دست پیدا کرد و آن را در سال 1817 بهبود بخشید. در این روش تمام بخش های مورد نظر را روی سنگ چاپ قرار می دهند. قسمت های چاپی مرکب را جذب و آب را دفع می کنند و بخش های غیر چاپی برعکس عمل می کنند.

در سال 1904 آیرا ریوبل و همکارش صفحات فلزی را جایگزین صفحات سنگی کردند. به این شیوه چاپ غیر مستقیم یا افست می گویند که روند آن اندکی متفاوت با چاپ سنگی است.