دهخدا در سال 1257 در تهران متولد شد. او از ادیبان و شاعران ایرانی بود که با مقالات طنزی که به زبان کوچه بازاری در روزنامه چاپ می کرد در قلب مردم نفوذ پیدا کرده بود. وی یکی از بنیانگذاران طنز در ایران است.
پدر او از ملاکان قزوینی بود که پیش از تولد علی اکبر به تهران کوچ کرده بود و هنگامی که او یک سال داشت از دنیا رفت. علی اکبر دهخدا نزد شیخ غلامحسین بروجردی تحصیل کرد و سپس برای ادامه تحصیل به مدرسه علوم سیاسی رفت. بعد از پایان تحصیلات خود به استخدام وزارت خارجه در آمد. در سال 1281 به اروپا رفت و حدود دو سال در آنجا ماند.
با آغاز مشروطیت، دهخدا و مرحوم جهانگیر خان و قاسم خان یک از روزنامه های مهم صدر مشروطه یعنی روزنامه صور اسرافیل را راه انداز کردند. جذاب ترین قسمت این روزنامه ستون طنزی بود که چرند و پرند نام داشت. او در این ستون از نام دخو استفاده می کرد. سبک نگارشی چرند و پرند در ادبیات فارسی بی نظیر بود و مکتب جدیدی را به وجود آورد.
دهخدا با شجاعت زیاد در مقالات خود همه مفاسد سیاسی و اجتماعی آن دوران را با زبان طنز مورد انتقاد قرار می داد و آتش به جان درباریان می انداخت.
مقالات طنز دهخدا به زبان مردم کوچه بازار و در اختیار آن ها بود و از درد و رنج آن ها می گفت و از این رو طرفداران زیادی داشت. روزنامه صور اسرافیل از مهم ترین روزنامه های مشروطیت بود.
بعد از روی کار آمدن محمد علی میرزا و به توپ بستن مجلس، جمعی از مشروطه خواهان از جمله دهخدا دستگیر و تبعید شدند. دهخدا به پاریس تبعید شد و سپس به سوییس رفت و در آنجا به انتشار صور اسرافیل ادامه داد.
وقتی محمد علی میرزا تبعید شد دهخدا به ایران بازگشت و نماینده مجلس شورای ملی شد. در زمان جنگ جهانی اول به چهار محال و بختیاری رفت و سپس دوباره به تهران بازگشت و از صحنه سیاست کناره گیری کرد و تا پایان عمر خود به کارهای علمی و فرهنگی پرداخت. یکی از مهم ترین آثار او لغت نامه دهخدا است که نزدیک به چهل سال برای آن وقت صرف کرد.
او در اسفند ماه 1334 در منزل خود از دنیا رفت و در ابن بابویه، در مقبره خانوادگی خود دفن شد.