کتاب زمستان 62 از آثار برجسته نویسنده و مترجم ایرانی، اسماعیل فصیح است که در سال 1364 نوشته شده است. فصیح از اولین نویسندگانی است که در یک کتاب به جنگ ایران و عراق پرداخته است.
کتاب زمستان 62 درباره شخصیت ثابت کتاب های اسماعیل فصیح، یعنی جلال آریان است که حالا بازنشسته شده است و در بحبوحه جنگ به خوزستان می رود تا پسر مستخدم خود که در جنگ مفقود شده است را برگرداند. او در این سفر با شخصی به نام دکتر فرجام آشنا می شود که می خواهد برای شرکت نفت یک مرکز کامپیوتری راه اندازی کند. او یکی از نوابغ است که تازه از آمریکا بازگشته و در میانه جنگ ایران و عراق به خوزستان سفر کرده است. اما با توجه به شرایط موجود دلسرد می شود. از این رو تصمیم می گیرد کار را نیمه کاره رها کرده و به آمریکا بازگردد. اما با آشنایی با دو جوان که قصد ازدواج و خروج از ایران را دارند مسبر زندگی او عوض می شود.
در طول داستان جلال آریان با فرد دیگری به نام مریم جزایری آشنا می شود که شوهرش به دلیل عضویت در حزب رستاخیز در اوایل انقلاب اعدام شده است و او نیز ممنوع الخروج است. از این رو تصمیم می گیرد به این زن کمک کند و او را به همراه خود از کشور خارج کند.
جلال آریان در این بین با افراد زیادی ملاقات می کند که هر کدام داستان های خاص خود را دارند و بسیاری از آن ها با توجه به شرایط نابسامان دوران جنگ سعی در خروج از کشور رهایی از مهلکه داشته و برخی به قصد دفاع از کشور راهی جبهه های جنگ می شوند.
کتاب زمستان 62 یک طرح ساده دارد و محور آن مرگ منصور فرجام است که در کنار آن وقایع دیگری نیز رخ می دهد. نویسنده در این کتاب به وقایع سال های جنگ و تنش های موجود در آن و فشارهای وارده به مردم پرداخته است. اگرچه راوی داستان با زبان طنز خود سعی در کم کردن سیاهی های موجود دارد اما این سیاهی و تاریکی به وضوح در داستان مشخص است.
روند داستان به صورت گفتگو است و شخصیت ها در میان همین گفتگوها به خواننده معرفی می شوند، که اغلب آن ها از دسته روشنفکران جامعه هستند، دسته ای که خود فصیح نیز به آن تعلق دارد و آن ها را به خوبی می شناسد. به همین علت در توصیف آن ها بسیار خوب عمل کرده است. اما در وصف شخصیت های دیگر کمی دچار کلیشه شده است.
این کتاب در کل کتاب بسیار موفقی بوده است که در زمان خود با استقبال زیادی مواجه شد و همچنان نیز تجدید چاپ می شود. زیرا با توصیف های مختصر اما کافی که از فضاها شده است، خوانندگان می تواند خود را در فضای آن روزها قرار دهند و با شخصیت ها همذات پنداری کنند. اغلب کتاب های فصیح داستانی روان و ساده دارند که نویسنده به خوبی از عهده روایت آن ها برآمده است.