چاپ کتاب

اصولا همه انقلاب ها در ابتدا بیشترین تاثیر را بر روی فضای سیاسی می گذارند، اما طبیعی است که با گذشت زمان تاثیر آن ها بر سایر بخش ها مانند بخش فرهنگی و ادبی نیز احساس خواهد شد. پس تحولات به وجود آمده در ادبیات پس از انقلاب اسلامی به هیچ عنوان قابل انکار نیست. ادبیات بازتاب اندیشه های نویسنده و برداشت او از اوضاع جامعه است، پس طبیعی است که هرگاه تغییری در جامعه پدید آید بر ادبیات نیز تاثیر خواهد گذاشت.

با نگاه به آثار موجود از قبل از انقلاب و تحقیق هایی که انجام شده است، ادبیات داستانی در چند سال اخیر با رکود و تکرار مواجه شده بود. زیرا نویسندگان مطرح آن زمان مانند غلامحسین ساعدی اشتیاقی به نوشتن نداشتند. در واقع وقوع انقلاب جان دوباره ای به ادبیات بخشید و برای نویسندگان محرکه ای بود تا در مورد انقلاب و اوضاع به وجود آمده بنویسند. البته بعد از انقلاب تعدادی از نویسندگان نیز روی کار آمدند که ادبیات را از صفر شروع کردند و دستاوردهایی که افرادی مانند دولت آبادی و گلشیری به آن ها دست یافته بودند را نادیده گرفتند که باعث شد ادبیات پس از انقلاب در شروع خود بسیار ضعیف جلوه کند. اما پس از آن و تا اوایل دهه هفتاد خورشیدی داستان ها و رمان های زیادی چاپ شد و نویسندگان شایسته ای نیز شروع به کار کردند. از نمونه های شاخص آن دوران می توان به رمان ده جلدی کلیدر، باغ بلور، زمستان 62 و سمفونی مردگان اشاره کرد.

از دیگر نکات قابل توجه این بود که رمان نویسی پس از انقلاب رشد چشم گیری پیدا کرد و حضور زنان در عرصه نویسندگی بسیار بیش از قبل شد.