چاپ کتاب

پرنس میشکین، قهرمان اصلی این کتاب، شخصی که از آخرین بازمانده های یک خاندان اصیل است که اکنون ورشکسته شده است. او در کودکی پدر خود را از دست داده است و به فردی گوشه گیر تبدیل شده است که از حملات صرع رنج می برد. این موضوع او را به یک انسان تقریبا ابله تبدیل کرده است. از این رو یکی از دوستان پدرش تصمیم می گیرد او را برای معالجه نزد روانپزشکی در سوییس بفرستد.

او پس از اقامتی طولانی مدت در سوییس، نامه ای دریافت می کند و تصمیم می گیرد به روسیه و نزد تنها اقوام خود یعنی آقا و خانم ژنرال بازگردد.

پرنس که سال ها از روسیه دور بوده است اکنون وارد یک دنیای جدید شده است. دنیایی پر از زرق و برق و آدم های اشرافی. اما او صاف و ساده است. همه را دوست دارد، به همه محبت می کند و کسی را قضاوت نمی کند. او درست مانند نوزادی است که تازه پا به این دنیای تاریک گذاشته است. در عین حال که همه او را دوست دارند او را ابله خطاب می کنند. پرنس میشکین مانند نوری است که در مقابل تاریکی قرار گرفته است.

نقطه قوت این کتاب شخصیت پردازی ماهرانه آن است. نویسنده هر بار به جلد یکی از شخصیت ها وارد می شود و جنبه های تاریک وجود آن ها را به خواننده نشان می دهد. رمان ابله را باید خواند. نه تنها به این علت که رمان جذابی است بلکه یک سفر انسان شناسی است.

این کتاب در سال 1333 توسط مشفق همدانی به فارسی برگردانده شد و یکی دیگر از ترجمه های خوب و روان آن توسط سروش حبیبی انجام شده است.