کتاب کرونازدگی

مقدمه

به قلم استاد کیوس گوران
به بازی روزگار است و شگفتیِ در پس و پی آن، که من به دیر سال همدمی و هم صحبتی اوقات مجال با زنده یاد دکتر محمد طیبی امروز بر سوگنامه ای که دختِ گرامش تهیه دید، خطی بیاورم که به دیگر معنی، سازیست به همرهیِ زاری نالهاش! به بازی روزگار است که پس از چندی پچ پچه در خلوت اوقات خود با مردی، نکو مردی، شیدا مردی، که یک پا در زمین داشت و نسب از آسمان میبُرد، اینک و امروز، به فرقت هموی خوب، رباب قلم برکف گیرم و (لیونا)ی او را همرهی به سرود سوگ سیاوشاش کنم! و ایضا به بازی روزگار است که پای ثابت و شیفته ی پچ پچه ها، پا از میان برکشید و ثقل و سنگینیِ فراقاش، دلِ سودائی مرا، به چنگ و چنته داغ دارد. راست میگفت همدلِ بیقرار من که سرود سینه اگر روی دستِ دل بماند، جان را به آوارِ خود میبرد! راستی چه شد که دیدار و آشنایی و دیرپاییِ دوستی ما به وقوع پیوست؟