شعر، زبان عاشقانهی مشترک، بین همهی مردم دنیاست زبانی که بازتاب دنیای درون و بیرونِ شاعر است و آیینه وار به انعکاس احساسات و اندیشهی او میپردازد؛ کلمهها دوستان صادق و نزدیک شاعر هستند که در شادترین و غمگینترین لحظهها به یاریاش میشتابند و صدای او را کتاب به کتاب به گوش جهانیان میرسانند. شعر لطیفترین زبان برای بیان حرفهای نگفته و زیباترین راه برای رسیدن به آرامش درونی است به وقت غمها و غصهها، شعر، درمانگر بسیار ماهر و رفیق شفیقِ شاعر است.
بهروز قاسمی "رها" سالهاست که به مدد قلم ارزشمند و اشعار روان و سادهاش در دلها راه پیدا کرده و مکنونات قلبی خود را به شیواترین شیوه، شعر کرده است. پشتوانهی اشعار ایشان دنیایی از تجربههای تلخ و شیرین است که سبب فخامت و دلنشینی کلام وی شده است. او خوب میداند که سادگی و صلابت در گفتار راه نفوذِ جاودانه در دل مخاطب است از این رو واقع گرایی به زبان سلیس از شاخصههای مهم اشعار وی است که نوشتههای ایشان را از سایر نوشتهها متمایز میکند. در این اشعار کلمهها در جای مناسب خود نشسته و به خوبی بار معنایی شعر را به دوش میکشند و همین مهم، باعث رضایت و لذت مخاطب میشود.
شعر فارسی به عنوان هنر ملّی ایران زمین، از دیرباز تا کنون، مناسبترین محمل برای بیان اشکها و لبخندها، پیروزیها و شکستها، شادکامیها و ناکامیها، در تاریخ پر فراز و نشیب کشور عزیزمان بوده است.
شعر، گرانبهاترین میراث گذشتگان است که اینک به دست ما رسیده است. شعر، پروازی است در فضای لایتناهی که توجّه هر انسان وارستهای را به افقهای دوردست و ارزشهای والا، جلب میکند. شعر را میتوان یکی از اصیلترین هنرهای این سرزمین، به شمار آورد.
در مجموعه پیش رو شاعر تلاش نموده از کلیه واژههای عشق، جوانمردی، ایمان و دعوت مردم زمانهاش به نیک اندیشی و نیک رفتاری و انسان زیستی بهره گیرد و یادآور باشد و تمام صفات بارز انسان بودن را که در نهاد خود نهادینه نموده و زیسته است به دیگران هدیه دهد. در این نوشتار کوتاه از خدای دوستی و صلح برایش توفیق روزافزون و چاپ آثار ماندگار و زیبای بیشتر خواستارم و نیز ماندگاری نامش در حافظه نسلها و قرنها.